Dag allemaal,

Het is even geleden maar het gaat allemaal nog goed hoor haha. Waar moet ik beginnen pff.

3 weken geleden kwam ik samen met Chloé aan in Bundaberg. Geen idee waar we zouden belanden liepen we naar het hostel toe waar we contact mee hadden gehad. Toen kwamen we aan bij cellblock hostel, het gebouw was vroeger een politiebureau. Slapen in een oude cel, dat was een raar idee haha maar het was prima. Op de kamer met een ierse meid, een engelse en wat duitsers( want daar stikt het van). Weer de enige nederlanders! Na het inchecken kregen we wat formulieren mee en konden we de volgende dag gelijk aan de bak, yes! Lemon picking it was. Bizar hoe we hier ook terecht zijn gekomen en gelijk werk hebben, ik kan het niet beschrijven.

De volgende ochtend werden we door een bus opgehaald en naar de farm gebracht. Even voelde het als een taakstraf die we moesten doen. Iedereen het zelfde shirt aan haha het was zo apart om te zien. Eenmaal daar stonden er nog 50 andere backpackers te wachten, niet normaal hoeveel backpackers alleen al bij lemons werken. Ik voelde dat iemand me aan stond te staren en keek om, wilko en mattijs.. de jongens waar we ook mee gestart waren en al gedag hadden gezegt in Goldcoast. HOE toevallig ook weer haha. Na een kleine training gehad te hebben gingen we aan de slag. Rijen met bomen, stonden we dan haha. We hadden een ring waarmee we de citroenen moesten meten, als die er door heen past mag je hem niet afknippen met de knipschaar die je ook kreeg. Door die bomen heen en op en af de ladder, wat een gekkenhuis haha. Helaas weinig verdienen, 180 dollar voor een volle bin. Bleek die bin ook nog eens 3x groter te zijn als we dachten/hoopten.
De dagen erna voelde het wel een beetje als een taakstraf. Elke ochtend stonden we in een kringetje om de manager Trish heen en die noemde elke ochtend nummer op, (ja we waren gewoon nummers) als ze je nummer noemde dan kon je gaan en had je geen werk meer. Ze checkte elke ochtend je bin en je bomen, te veel kleine citroenen kon je gaan, te veel in de boom laten hangen kon je gaan. Bizar en onmenselijk maar toch waren we elke keer weer blij en opgelucht als ons nummer niet genoemd werd.
Na 4 dagen citroenen ging het de dagen erna veel regen en hield het voor ons op. Wel op de laatste dag op de terugweg in de bus een mooie kangoeroe voor onze bus langs zien huppelen, alsof het niks is haha heel tof.

Gelukkig zijn wij 2 lieve schattige meisjes die het heel goed met de manager van het hostel konden vinden en kregen we zo weer wat anders aangeboden. Wanda de manager, wat een vrouw! Stoere vrouw, kort pittig kapsel met een paarse lok maar heel erg lief. De volgende dag voor 1 dag naar de sweet potato farm. Wat een werk joh, op de knieën door t zand plantjes afkappen met een mes haha. Hierna ging ik naar een noten fabriek, macadamia nuts. Wat was dat, maar dan ook echt, saaaaai. Hele dag achter een lopende band zitten en slechte nootjes er uit pikken, deze dagen duurde en duurde maar. Wel verdiende het goed! Tussen door nog een dagje tomaten gesorteerd, een dienst van 12 uur man man wat een werk. Ook weer lopende band werk. Na al dit ben ik blij dat ik thuis gestudeerd heb en meer kan! Als je even nadenkt over de mensen die dit als fulltime baan doen, wauw.

Naast al het werken was er in Bundaberg niet veel te doen of te zien. Prima ook want we kwamen om geld te verdienen en niet om uit te geven. Mn meeste geld is dan ook naar het koffietentje om de hoek gegaan. Espresso bar, heerlijke koffie, hippie achtig, en lieve mensen. Mis het nu al!
Verder was het veel boodschappen doen, koken en wassen haha.
Hostel was gezellig en gingen dan op zaterdagavonden een drankje doen aan de bar en een dansje maken in een pub met bijna alle mensen van het hostel. En voordat ik het door had waren de 3 weken al weer om. Wat een ervaring was dit allemaal!

Gister zijn we aangekomen in Agnes water. Tijd om weer te gaan reizen, jeeeej. Aangekomen in een gezellig knus hostel. Iedereen zat aan een grote tafel samen te eten en we konden gelijk aanschuiven. Elke avond kookt hier iemand voor 5 dollar, dikke prima! Daarna een quiz gedaan met ze alle en gelijk weer nieuwe mensen ontmoet heel leuk.
Vandaag was het dan eindelijk weer tijd om te surfen, na 5 weken rust durfde ik het wel weer aan. Helaas geen wetsuite dus met mn sportkleren aan de zee in. Dat was geen succes haha, na de eerste golf mn broek al aan de enkels hangen. Ook met een ander surfboard was het weer even wennen en ging het allemaal niet zoals ik hoopte. Maargoed we hebben weer gelachen! Met mn schouder gaat het wel goed, althans ik denk wel dat ik een ontsteking te pakken heb maar voel dat alleen als ik druk ben geweest of af en toe na het slapen. Na het surfen dan ook wel weer even last van maar optijd gestopt.

Morgen agnes water verder verkennen en het stadje hier naast town of 1770, helemaal leuk allemaal.

Plan voor de komende weken, is de whitsundays, macnatic island en dan word het afscheid nemen van mn reismaatje en inmiddels vriendinnetje en ga ik voor een paar weken naar Cairns om daar ook weer een baantje te zoeken. Ik kijk weer uit naar alles deze komende weken.

Tot snel mates!